Snel hulp of advies nodig?
0413-30 3848
√ Wij reageren binnen 24 uur!
√ Geen wachtlijst!
√ Gratis kennismakingsgesprek!
√ Vergoeding zorgverzekeraars mogelijk!
Coaching & therapie:
Klachten aanpakken bij de oorzaak. Deskundige en effectieve begeleiding met snelle resultaten.
Nieuwste weblogs:
Weblog
Liefdesverklaringen
- Details
Ieder mens is uniek, je persoonlijke identiteit kan nooit worden voorgeschreven, alleen worden ontdekt. Dat geldt ook voor liefde.
Mensen kunnen woorden gebruiken om te verbinden, om betekenis over te brengen, om zaken uit te leggen en aan elkaar te verklaren. Verklaren verwijst naar ophelderen.
Ophelderen dat is je licht laat schijnen op iets dat aanvankelijk onzichtbaar, onduidelijk en duister is. Met licht kun je beter zien wat er is en zo kun je ontdekken hoe zaken echt werken. Dat vermogen heeft ons mensen veel gebracht en voortschrijdende inzichten gegeven in onder andere het (ontstaan van) het leven, gezondheid, welzijn, de aarde, het universum.
Woorden kunnen ook juist scheiding veroorzaken. Dat risico is vooral aanwezig als woorden gebruikt worden om te oordelen en te veroordelen in de zin van ‘wij’ en ‘zij’ en ‘dit is goed’ en ‘dat is slecht’. En als voorschriften worden uitgedragen onder de noemer van ‘verklaringen’ dan is dat meestal niet om zaken op te helderen, maar om bewust scheiding aan te brengen en vast te leggen in ‘niet dit’ en ‘wel dat’. Muurvast komt het te zitten als daarbij ook nog een beroep gedaan wordt op een hogere macht.
Sommige zaken in het leven kun je misschien beter niet vastleggen maar vrijlaten, misschien zelfs een mysterie laten zijn. Zaken van de ziel gedijen het beste in vrijheid en verdragen felle koude Tl-verlichting niet zo goed, je kunt ze beter ervaren met zachtheid en warmte en onder vriendelijk natuurlijk licht.
Liefde bijvoorbeeld. Natuurlijk kun je allerlei regels bedenken om liefde de wet voor te schrijven, maar dan probeer je het in een uiterlijke vorm te persen die vrijwel zeker gaat knellen. Natuurlijk kun je onderzoeken wat er in het brein gebeurd als mensen verliefd worden. Je kunt met hersenscans onderzoeken welke hersengebieden erbij betrokken zijn en je kunt onderzoeken welke chemische stofjes daarbij een rol spelen. Maar dat is de liefde zelf niet, het zijn alleen de aspecten die de ervaring van liefde begeleiden.
Je kunt elkaar wel de liefde verklaren maar liefde zelf laat zich niet verklaren of de wet voorschrijven en misschien kunnen we dat maar beter zo houden.
Aan het einde van het jaar
- Details
Reflecteren: een blik in de spiegel
De maand december is voor veel mensen een natuurlijk moment om te reflecteren op het leven en ook om vooruit te kijken. De dagen zijn kort, de natuur keert in zichzelf en bereidt zich voor op de nieuwe lente, al is die nieuwe lente midden in de winter nog niet zichtbaar en voelbaar. Voor mensen geldt dat blijkbaar ook als we op de drempel staan tussen het oude en het nieuwe jaar.
Op veel momenten in je leven kom je voor een drempel te staan. Drempelmomenten waarop je jezelf kunt afvragen: ‘Wat laat ik achter mij? Wat neem ik mee? Waar ga ik naar toe? Waar verlang ik naar? Waar maak ik mij zorgen over? Wat maakt het lastig voor mij om deze drempel over te gaan? Wat zou mij helpen om deze drempel over te gaan?’
Deze periode van het jaar kan van moment tot moment allerlei gemengde gevoelens losmaken. Met aan het ene uiterste blijdschap en genieten van elkaars gezelschap en aan het andere uiterste verdriet over verlies en gevoelens van eenzaamheid.
Een drempel maakt een scheiding tussen wat achter en wat voor je ligt en symboliseert daarmee zowel een einde als een begin. Wij bieden je in deze blog graag een spiegel aan met reflectievragen. Je kunt deze vragen op je laten inwerken en ze voor jezelf beantwoorden. Of misschien bespreken met iemand die dicht bij je staat.
Vooruitkijken
Ieder einde is ook een nieuw begin.
Wij wensen je een zinvolle reflectie op de drempel tussen het oude en het nieuwe jaar.
Dat je in het nieuwe jaar
Mag luisteren naar de stem van je hart
Dat jouw verlangen de bron mag zijn
Voor de creativiteit in je leven
In de woorden van Theresa van Avila:
Het belangrijkste is niet: 'veel nadenken', maar 'veel liefhebben'
Dat je mag leren datgene te doen wat de meeste liefde in je opwekt!
Ook in 2019 willen wij ons graag weer inzetten voor het helpen van mensen en het ontwikkelen en geven van mooie cursussen op het gebied van communicatie en persoonlijke en professionele ontwikkeling. Daarbij zetten wij natuurlijk graag ook de met succes toegepaste Triskelmethode in voor het activeren van De helende kracht van je emoties.
Verstilling
- Details
Verstilling
Drie ganzen en een koppel eenden
Een eiland in de zon
De weerspiegeling van bomen in het water
En de roep van een ekster
Het verre geluid van een vliegtuig
Een mees die nog zingt
En over de golfslag van het water
Klinkt het geplons van een eend
De visser die doodstil daar zit
En heel de dag nog niets gevangen heeft
Schrikt wakker
Als de zon achter de wolken verdwijnt
Het gras is nog groen
Maar ’t blad wordt al geler
En over dit alles
Schijnt nog steeds de zon
Nu ruist nog het riet
Maar straks zal het kraken
’t Is herfst
Maar de winter komt spoedig weerom
HV (oktober 1979)
Licht!
- Details
|
Het donkerste voorbij, Het donkerste voorbij HV. |
 |
November is een tijd van gedenken. De dagen worden korter, het is herfst en het wordt steeds eerder donker, dan trekt de aandacht naar binnen. Meteen al aan het begin van de maand zijn binnen de westerse rooms-katholieke traditie de gedenkdagen Allerheiligen en de dag erna Allerzielen. Allerzielen is de dag waarop de overledenen herdacht worden. Er wordt een requiemmis opgedragen en nabestaanden plaatsen bloemen op het graf.
In de protestantse traditie gebeurt iets dergelijks aan het einde van het kerkelijk jaar aan het eind van de maand november. Tijdstip en vorm zijn wel anders, maar ook hier gaat het in de kern om de mensen te gedenken die we in het leven verloren zijn.
Ook buiten deze tradities worden vaak rituelen uitgevoerd om te gedenken.
Mensen verliezen we trouwens niet alleen aan de dood. Soms verliezen we mensen aan het leven, omdat ze een andere weg kiezen en besluiten weg te gaan uit ons leven. Een dergelijke scheiding kan erg ingrijpend zijn en veel pijn met zich meebrengen. Het zou mooi zijn als daar in onze rituelen ook aandacht voor zou zijn.
‘Het donkerste voorbij’ zegt het gedicht. Dat is eind november nog niet zo, dat besef ik natuurlijk wel; het moet eerst nog winter worden. Maar toch, ook dan, of juist dan, kan het aansteken van een kaars ook een symbolisch en hoopvol gebaar zijn.
Thuis heb ik nog een kaars uit 1992. Het is een paaskaars, hij heeft dat jaar dienstgedaan in de kerk. Mijn vader was koster en heeft deze kaars bewaard, omdat hij ook brandde tijdens de uitvaartdienst van mijn moeder. Aan de kaars is dus een herinnering verbonden. Als mijn vader de kaars wilde aansteken plaatste hij er een waxinelichtje in. Zo kon de kaars branden zonder op te branden.
Nu staat de kaars bij mij thuis en bewaar ik hem.
Soms steek ik het waxinelichtje aan op een moment van bezinning, een moment van gedenken.
Vergeving
- Details
| Een nieuw begin Als de zachtmoedigheid tussen jullie verhardt En verbinding dreigt te breken Dat je dan ook stilte mag ervaren In het diepste van je hart |
|
|
Als oprecht bedoelde woorden Als de koude winter tussen jullie Dat je dan opnieuw En dat, HV. |
 |
Vergeving
Mensen kunnen met elkaar in conflict raken. Het lijkt haast onvermijdelijk dat het gebeurt. Soms overkomt het ook levenspartners, de beste vrienden, familieleden of collega’s. Je kent vast allerlei voorbeelden in je eigen leven en omgeving. Veel conflicten worden ook wel weer opgelost, de band wordt weer hersteld. Maar andere conflicten kunnen een diepe kloof tussen mensen veroorzaken. Het kan het einde betekenen van langdurige relaties.
Irritatie
- Details
Soms heb ik last van een geïrriteerde huid, een rode plek, een klein wondje met een jeukend gevoel, of een muggenbultje. Die jeuk voel ik niet altijd, soms ben ik me ervan bewust en soms niet. Als ik me van die irritatie bewust ben kan ik die wel verdragen en meestal van de plek afblijven, of ik verzorg de plek door er wat verkoelende zalf op te smeren.
Vaak ben ik me er echter niet meer van die gevoeligheid bewust. Maar dan is hij er nog wel, de irritatie, onderhuids wachtend tot hij mijn onbewuste aandacht kan trekken. Dat lukt het beste als ik afgeleid ben, of mij in een ongemakkelijke situatie bevind. Want dan, zonder dat ik het opmerk, begin ik te krabben.
Ik weet dat ik het beter niet kan doen, dat krabben, maar als ik eenmaal begonnen ben is er geen houden meer aan. Het krabben wekt een bepaald gevoel op waardoor ik moet blijven krabben. Op een bepaalde manier is het een mengeling van geïrriteerde pijn en een fijn gevoel, genot bijna. Natuurlijk weet ik dat ik moet stoppen. Door te krabben maak ik de huid kapot, waardoor de irritatie erger wordt. De lichtrode plek kleurt nu felrood en als ik niet oplet kunnen er zelfs wondjes ontstaan. Waardoor de gevoeligheid nog zal toenemen.
Met bewuste aandacht of wilskracht lukt het me uiteindelijk wel om te stoppen met krabben. Soms pas als de pijn te sterk de overhand krijgt. En achteraf heb ik vrijwel altijd spijt en ik heb tijd nodig om de gevoelens te laten kalmeren, zodat de huid weer kan herstellen en de irritatie verdwijnt.
Tot ik weer begin te krabben.
Irritatie kan niet alleen in je huid ontstaan, maar ook in je denken, emoties en handelen. En het verloop is vaak verrassend vergelijkbaar. In je denken heb je in de loop van je leven allerlei gevoelige plekken ontwikkeld. Die zijn ontstaan door ervaringen en denken in het verleden. Dat kunnen traumatische ervaringen geweest zijn, maar dat hoeft niet. Het kunnen ook positief ervaren gedachtes zijn waaruit je hebt geleerd ‘hoe je met elkaar om moet gaan’, je belangrijke waarden en overtuigingen. Als je wordt geraakt in een oud trauma, of een belangrijke waarde of overtuiging wordt overtreden, dan reageer je al gauw met irritatie.
Dat komt omdat je denkt met delen van je hersenen die verbonden zijn met de evolutionair oudste delen in je emotionele brein en de hersenstam. En daar spelen emoties en vecht- of vluchtreacties nog steeds de hoofdrol. Dat werkt ongeveer zo:
Denken vindt plaats in de hersenen en hersenen bestaan uit uitgebreide netwerken van neurologische verbindingen. In deze netwerken worden allerlei stofjes afgescheiden, zoals dopamine en serotonine. Dat geeft een lekker gevoel. Bovendien, als je die gedachten vaker denkt, worden de daarbij betrokken netwerken sterker. Waardoor het lastiger wordt om ermee te stoppen.
Als je denken vergelijkt met krabben als het jeukt, dan wordt de overeenkomst met mijn geïrriteerde huid snel duidelijk. Als ik word geraakt op een gevoelige plek in mijn denken en ik ben mij daarvan niet bewust, dan begin ik onbewust te ‘krabben’. Ik reageer met denken, voelen en handelen in reactie op de ‘jeuk’. Dit ‘krabben’ wekt een bepaald gevoel op waardoor ik moet blijven ‘krabben’. Ook nu is dit gevoel een mengeling van geïrriteerde pijn en genot.
Als ik, om welke reden dan ook, uiteindelijk stop met ‘krabben’ heb ik daarna vrijwel altijd een onbevredigd gevoel. Ik heb tijd nodig om te kalmeren, zodat mijn denken zich kan herstellen en de irritatie verdwijnt.
Kun je deze denkpatronen ook doorbreken? Ik denk van wel, hoewel het niet altijd gemakkelijk is.
Zoals je bij huidirritatie met bewuste aandacht de wond kunt verzorgen, kun je ook bewuste aandacht geven aan de gevoelig plekken in je denken. Door zelfreflectie, of door er met elkaar over te praten en daarbij echt naar elkaar te luisteren. Je kunt je mentale wonden verzorgen en laten helen, met een innerlijk proces zoals in De helende kracht van je emoties. Dat is als een helende zalf op je wonden, waardoor je gevoeligheid afneemt en uiteindelijk kan verdwijnen.
In ieder geval begint het met leren om je eenvoudig bewust te worden van je reacties op situaties en gebeurtenissen. Zodat je je irritatie bewust kunt opmerken zodra deze opkomt en nog voordat je onbewust begint te ‘krabben’.
Ik wil leren leven
- Details
|
Fluent (John O’Donohue) |
 |
Het vertalen van een gedicht vind ik niet gemakkelijk.
Toch heb ik deze keer een poging gewaagd, omdat het me bezig bleef houden. Zelfs in mijn droom vannacht.
Vloeiend
Ik wil leren leven
Als een rivier die stroomt
Gedragen door de verrassing
Van zijn eigen wendingen
In ‘What it means to become a person’ schrijft Carl Rogers (1902 -1987), een van de grondleggers van de humanistische psychologie:
“Een persoon is een vloeiend proces, geen vaste statische vorm; een stromende rivier van verandering, geen blok van vast materiaal; een voortdurend veranderende samenstelling van mogelijkheden om zich te verwezenlijken, geen vaste hoeveelheid eigenschappen.”
Respect
- Details
Respect vind ik een verwarrend woord. En dat is precies de reden dat ik er een stukje over wil schrijven. Want door erover te schrijven moet ik erover nadenken en dat leidt hopelijk tot meer duidelijkheid.
Als iemand tegen mij zegt: ‘jij respecteert mij niet’, of ‘je moet mij respecteren’, weet ik vaak even niet hoe ik moet reageren. Wat bedoelt die persoon eigenlijk en wat heeft respect daarmee te maken. Ik moet de neiging onderdrukken om mijzelf te verdedigen door te reageren met een zin die begint met: ‘Ik respecteer jou wel!’ De discussie die dan ontstaat eindigt meestal onbevredigend is mijn ervaring.
Wat betekent ‘respect’ eigenlijk voor mij?
Voor mij zit in het woord respect iets van ontzag, eerbied. Het schept afstand. Zoals je eerbied en ontzag voor een autoriteit moet tonen. Tenminste zo heb ik dat als kind geleerd: respect voor een politieagent, voor een huisarts, voor een leraar, voor de koning, voor … vul maar in. Het voelt voor mij alsof er respect wordt geëist, onvoorwaardelijk. Maar, vraag ik mij af, verdienen zij dat respect ook? Het doet een beroep op de ‘gehoorzaamheid’ en ‘braafheid’ in mij en misschien zelfs ‘onderdanigheid’ al wil ik dat laatste eigenlijk niet toegeven natuurlijk.
In die betekenis van respect ervaar ik dus ongelijkwaardigheid, waarbij de ander op een voetstuk wordt geplaatst en daar ook hoort te blijven. Dat idee van ongelijkwaardigheid en het eisen ervan zijn waarschijnlijk elementen die deel uitmaken van mijn verwarring.
| En hoe zit het dan met ‘respect hebben voor het milieu’? Dan ervaar ik meer iets van zorgzaamheid, zorgen dat je iets niet beschadigt of kapot maakt. Ik word me bewust van de effecten van mijn handelen. Er wordt een beroep op mij gedaan om mijn verantwoordelijkheid te nemen voor de effecten van mijn handelen. En ik probeer mijn gedrag zo aan te passen dat het milieu gezond en intact blijft. |  |
Klinkt dat dan ook mee in de opmerking ‘jij respecteert mij niet’?
Innerlijk landschap
- Details
De toegang tot onze diepste identiteit verloopt niet via mechanische analyse. We moeten leren luisteren naar onze ziel en haar wijsheid verwoorden in een poëtische en mystieke vorm.
John O’Donohue, Anam Cara (zielsvriend): spirituele wijsheid uit de Keltische wereld.
Innerlijk landschap
Het leven, levenservaringen, als een landschap. Hoe begin ik?
Als je geboren wordt en opgroeit in een vallei, dan ken je alleen dat. De beken, de bomen, de velden, de dieren, de mensen en de hemel boven je: wolken, regen en zonneschijn.
Dit is je wereld.
Dan op een dag, begin je te klimmen.
Loslaten
- Details
 |
Loslaten ‘Je moet het loslaten’ is een advies dat mensen nogal eens aan elkaar geven als ze met een probleem worstelen. Mensen zeggen het zelf ook: ‘ik moet het loslaten’. En daarna vertellen ze dat ze dat wel weten, maar dat het niet lukt dat loslaten. Loslaten is moeilijk, je kunt er tegenwoordig zelfs cursussen in volgen. Een kind dat leert lopen moet je letterlijk loslaten, maar je blijft natuurlijk wel in de buurt om te zorgen voor aanmoediging en veiligheid. Een kind dat het huis uitgaat om op zichzelf te gaan wonen moet je loslaten. De pijn van het afscheid moet je leren verdragen en blijdschap en vertrouwen ontwikkelen dat je zoon of dochter voldoende zelfstandigheid heeft om het te redden in het leven. Maar soms is het moeilijker. |
|||
Spookbeelden in de mist
Om van iemand te kunnen houden, moet je eerst leren om van jezelf te houden. Ik geloof zeker dat daar een kern van waarheid in zit. Maar ik geloof ook dat er meer nodig is dan alleen dat. Om van elkaar te houden moet je elkaar ook echt kunnen ontmoeten, elkaar echt kunnen zien. En hoe vaak zien we niet elkaar, maar alleen de beelden, de verwachtingen en de oordelen die we hebben van elkaar. | ||||
