Ik schreef al eerder over respect, zie mijn blog Respect.
Waarom wil ik er dan opnieuw over schrijven? Dat komt omdat ik in een boek een verwijzing tegenkwam naar een uitspraak van Erich Fromm (1900-1980), een internationaal bekende Duits-Amerikaanse psycholoog, sociaal psycholoog en filosoof.
Ervaar je ook wel eens dat het realiseren van duurzame verandering soms zo moeizaam gaat? Dat je erg je best doet om goed samen te werken, maar toch eindigt met onbevredigende resultaten, frustratie en verwijdering?
Uit frustratie zou je er dan voor kunnen kiezen om het er maar bij te laten zitten. Maar ook dat is natuurlijk onbevredigend.
Je kunt dit tegenkomen in allerlei soorten samenwerking bijvoorbeeld op je werk, in mantelzorg, vrijwilligerswerk of persoonlijke relaties.
Ik ben kleurenblind.
Nee, die uitspraak vind ik te sterk, want ik zie wel kleuren.
Beter is misschien te zeggen dat ik gedeeltelijk kleurenblind ben. Ik heb moeite met het zien van de kleuren rood en groen. Tenminste, dat blijkt uit de testen. Ik kan niet goed uitleggen wat ik dan wel zie en meestal ben ik me ook helemaal niet bewust van mijn gedeeltelijke kleurenblindheid. Maar ik word ermee geconfronteerd zodra iemand iets zegt als: Kijk die mooie rode klaprozen in het gras! Of wat een mooie kersen in die boom! Ik moet mij dan extra inspannen om dat te zien, als ik ze al zie. Het maakt mij er nog meer van bewust hoezeer de wereld die ik zie door mijzelf 'gekleurd' wordt.
Ieder mens is uniek, je persoonlijke identiteit kan nooit worden voorgeschreven, alleen worden ontdekt. Dat geldt ook voor liefde.
Mensen kunnen woorden gebruiken om te verbinden, om betekenis over te brengen, om zaken uit te leggen en aan elkaar te verklaren. Verklaren verwijst naar ophelderen.
Ophelderen dat is je licht laat schijnen op iets dat aanvankelijk onzichtbaar, onduidelijk en duister is. Met licht kun je beter zien wat er is en zo kun je ontdekken hoe zaken echt werken. Dat vermogen heeft ons mensen veel gebracht en voortschrijdende inzichten gegeven in onder andere het (ontstaan van) het leven, gezondheid, welzijn, de aarde, het universum.
Reflecteren: een blik in de spiegel
De maand december is voor veel mensen een natuurlijk moment om te reflecteren op het leven en ook om vooruit te kijken. De dagen zijn kort, de natuur keert in zichzelf en bereidt zich voor op de nieuwe lente, al is die nieuwe lente midden in de winter nog niet zichtbaar en voelbaar. Voor mensen geldt dat blijkbaar ook als we op de drempel staan tussen het oude en het nieuwe jaar.
Op veel momenten in je leven kom je voor een drempel te staan. Drempelmomenten waarop je jezelf kunt afvragen: ‘Wat laat ik achter mij? Wat neem ik mee? Waar ga ik naar toe? Waar verlang ik naar? Waar maak ik mij zorgen over? Wat maakt het lastig voor mij om deze drempel over te gaan? Wat zou mij helpen om deze drempel over te gaan?’