De les van de berg

Een vriend van me zei laatst dat hij soms overvallen wordt door een gevoel van moedeloosheid, wanneer hij denkt aan al het werk dat hij nog moet doen. Vooral als hij moe is, hard werkt en beseft hoeveel meer werk er nog gedaan moet worden. Of wanneer hij werk moet doen waar hij geen zin in heeft, werk waarvan hij de zin niet goed begrijpt, of van die klusjes die altijd weer terugkomen, steeds maar weer opnieuw. Hij ziet er dan als een berg tegenop.

Ik wist meteen wat hij bedoelde, want ik heb dat gevoel soms ook:

De berg

De berg ligt voor me, daar waar hij altijd ligt.
Ik loop, ik klim, ik vecht, ik ren, ik schreeuw en vloek.
Soms denk ik dat ik win.
Maar steeds als ik weer kijk, zie:
De berg ligt voor me, daar waar hij altijd ligt.

Er over wil ik, weg met die berg.
Hij hoort achter mij, nu zal het lukken.
Ik loop en klim en vecht en ren en schreeuw en vloek.
Nu zal ik winnen.
Uitgeput open ik mijn ogen en zie:
Onbewogen, misschien zelfs hoger, waar hij altijd ligt.

De berg ligt voor me, daar waar hij altijd ligt.
Klein ben ik, zoals ik altijd was.
Moegestreden, val ik neer
Ik vecht niet meer.
En kijk op.
Rotsvast ligt hij daar, mijn berg.

Natuurlijk vroeg ik hem wat hij dan doet om niet in dat gevoel te blijven hangen. Daar moest hij over nadenken. “Tsja,” zei hij toen, “uiteindelijk accepteer ik dat die berg er nu eenmaal is, maar het zet me wel aan het denken over wat ik nou echt belangrijk vind in mijn leven en daarna gaat het weer beter. “

Toen ik daarover doorvroeg bleek dat het niet alleen bij accepteren en nadenken bleef. Door zijn hernieuwde focus op wat belangrijk voor hem is, zag hij haast vanzelf ook andere kansen, maakte andere keuzes en kreeg daardoor weer de energie en het enthousiasme om andere wegen te ontdekken. Door te stoppen met duwen, verdwijnt de weerstand.

Heeswijk-Dinther (Gemeente Bernheze)